Rozdział Piąty

Rozdział Piąty

<Asia>

Czułam wielki ból. Usłyszałam tylko jak ktoś wykrzyczał moje imię, podniosłam powieki i zobaczyłam Nialla, mojego kochanego żarłoka. Powieki same mi opadły i straciłam przytomność.

<Niall>

Straciła przytomność. Cała zakrwawiona. Tak bardzo ją kochałem. Nie może mnie zostawić. Rozpłakałem się jak małe dziecko. Z moich rozmyślań wyrwał mnie głos Zayna.

- Będzie dobrze, zobaczysz – Spojrzałem na niego. Rozmazał mi się obraz i powoli osunąłem się na ziemię.

Bolała mnie głowa i to strasznie. Otworzyłem oczy i ujrzałem siedzącą koło mnie moją kochaną bandę dzikusów.

-Co się stało? – Wydukałem.

- Jesteśmy w szpitalu, zemdlałeś przy Asi… - spuścił wzrok i zobaczyłem powoli spływającą łzę. To nie podobne do Zayna. Usiadłem i zapytałem.

-Co z nią?

- Ehh. Ma połamane kilka żeber, skręconą rękę. Jest cała poobijana i porozcinana i leży w śpiączce – powiedział Liam, gdy to usłyszałem gula stanęła mi w gardle i nie mogłem nic powiedzieć.

- Nie wiadomo, kiedy się wybudzi – dodał Lou.

- Mogę ją zobaczyć? – Zapytałem.

- Tak, lekarz pozwolił nam wejść, ale tylko na chwile, bo może być tam tylko jedna osoba – powiedział Zayn kierując mnie do jej Sali.

Zobaczyłem ją. Moją kochaną Asię. Chwyciłem ją za rękę i szepnąłem do ucha

- Wszystko będzie dobrze, zobaczysz.

- Niall, mamy mały problem, nie wiemy czy zawiadamiać jej rodziców. - Powiedział Liam.

- Wydaje mi się, ze nie powinniśmy na razie do nich dzwonić – odpowiedziałem i spojrzałem na niego.

- No, okej – odpowiedział

<Harry>

Widziałem, jaki Niall jest przejęty całą tą sytuację. Kocha ją, a ona jego. A ja? Kryje swoje uczucia w sobie i nie wiem, co mam robić. Kryje swoje uczucie do niej, to, że tak bardzo ją kocham. Chce z nią być, ale nie mogę zepsuć przez to naszej przyjaźni. Z rozmyślań wyrwały mnie krzyki Lou.

- Pobudka – krzyczał Asi do ucha i potrząsał nią.

- Zamknij się, pogorszysz tylko jej stan – powiedziałem wkurzony, a on zszedł z niej ze smutną minką. Wtedy przyszedł lekarz i powiedział.

- Chłopcy, może zostać tu tylko jeden z Was , reszta musi porządnie wypocząć, ale to już ustalcie między sobą – wyszedł zamykając za sobą drzwi

Chciałem już coś powiedzieć, ale pierwszy był Niall.

- Ja zostanę a wy jedźcie do domu.

- Dobra, jutro do Was przyjedziemy – powiedział Liam, pożegnaliśmy się i wyszliśmy zostawiając go samego.

<Niall>

Obiecałem sobie w myślach, że będę przy niej. Cały czas trzymałem ja za rękę. Po jakimś czasie oczy zaczęły mi się zamykać i już prawie spałem, gdy nagle zaczęło coś pikać. Lekarze szybko zbiegli się do sali, a jedna z pielęgniarek powiedziała mi

- Proszę być blisko niej, potrzebuje tego – spojrzałem na nią i mocniej ścisnąłem jej rękę. Nachyliłem się nad nią i szepnąłem jej do ucha.

- Kocham cię, nie zostawiaj mnie – pocałowałem ją bardzo namiętnie. Odkleiłem się od niej i zrobiło mi się słabo. Zobaczyłem jedynie jak podniosła powieki i powiedziała

- Dziękuję, kocham Cię – ponownie straciła przytomność.

Lekarz wyprowadził mnie z sali i usiadł ze mną na korytarzu.

- Zrobimy panu badania, a z Asią będzie wszystko dobrze. Jest silna i może za tydzień ją wypiszemy. Teraz położymy pana koło niej, będzie miał pan osobne łóżko i tak jak powiedziałem wykonamy badania.

- Dobrze – odpowiedziałem i udałem się za nim do sali. Spojrzałem na nią, była uśmiechnięta. Położyłem się na łożu szpitalnym jak mi kazano i odleciałem.

<Asia>

Otworzyłam oczy, ale zaraz ponownie je zamknęłam, ponieważ oślepiło mnie światło lamp szpitalnych. Jak to szpitalnych? Chciałam się podnieść, ale z bólu od razu wróciłam do poprzedniej pozycji. Powoli wszystko zaczęło mi się przypominać i przed oczami pojawiła mi się jego twarz. Łzy napłynęły mi do oczy. Poczułam coś na mojej ręce i zaczęłam się wyrywać i krzyczeć

- Zostaw mnie - szarpnęłam i poczułam straszny ból w ręce. Ktoś mnie przytulił, to był mój kochany blondyn, poczułam zapach jego perfum.

- Spokojnie, to ja masz kroplówkę w ręce, ale ją wyrwałaś, zawołam pielęgniarkę – powiedział i pocałował mnie w czoło. Pielęgniarką przyszła i założyła mi nowego motylka. Niall usiadł koło mnie i musnął moje wargi.

- Teraz Cię nie opuszczę, będę przy tobie i nikt nie zrobi Ci krzywdy – powiedział, a z moich oczu poleciały łzy. Łzy szczęścia i smutku naraz.

- Hej – krzyknęli chłopcy wchodząc do Sali.

 -Hej – odpowiedziałam chłopakom.

- Jak się czuje nasza księżniczka – zapytał Lou podchodząc do mnie i mocno przytulając.

- Poza tym, że wszystko mnie boli to wszystko okej – odpowiedziałam – i przepraszam was za wszystko, jeszcze tyle wypiłam. Przepraszam. – Pojedyncza łza spłynęła po moim policzku, którą Harry od razu starł i zapytał.

-Kto Ci to zrobił?

- Nie mogę – powiedziałam i wtuliłam się w nie go, ale teraz już całkiem zaryczana.

- Ehh, ale musisz powiedzieć – namawiał mnie Zayn.

- Nie, dajcie mi spokój – powiedziałam bardziej stanowczo i wtuliłam się w poduszkę – On dla mnie bardzo dużo znaczył, nie mogę mu tego zrobić.

- Rozumiem, ale jak zmienisz zdanie... – powiedział.

- Nie zmienię – przerwałam mu.

- Okej. My lecimy, bo Paul chciał się z nami spotkać – powiedział Liam.

- Dobra, to pa – wszyscy przytuliliśmy się do siebie i chłopcy odeszli razem z Niallem, bo ma dobre wyniki i może wyjść ze szpitala. 

Dzisiaj dodaję nowy rozdział. Przepraszam, że tak późno, ale święta i wgl.

Dziękuję za ponad 200 wejść i za komentarze. Bardzo proszę wszystkich, którzy odwiedzają tą stronę, aby komentowali. Nie wiem, kiedy pojawi się kolejny rozdział, ponieważ nadal mam karę i brak weny. Kocham Was i pozdrawiam :***